Perspectief van een Yogi

Eens in de zoveel tijd vragen we studenten om hun perspectief te geven in ons item "Perspectief van een yogi". Het is voor ons allen wel eens fijn om te zien wat een andere yogi nu beweegt om yoga te beoefenen. En dat blijkt ook, want velen van ons waren geinspireerd door het perspectief van de mensen waar we wekelijks mee op de mat staan. Omdat we het zelf ook heel mooi vonden hebben we alles verzameld in dit blog. En het daarmee ook een plekje gegeven op de website, zodat het zeker niet verloren gaat. In 2020 gaan we ook weer aan de slag met dit item, dus voel je je geroepen stuur ons dan een bericht. Wij willen jouw verhaal graag delen voor je!

Dit is het eerste deel van "Perspectief van een Yogi". Onze lieve, maar vooral inspirerende Ank Lambers doet de aftrap. Veel leesplezier!

Van burn out naar burn-in

Twee jaar beoefenen ik nu ashtanga. Wat begon als een lesje in de sportschool is nu een onmisbaar deel van mijn leven. In de eerste maanden van mijn burn-out ben ik begonnen met mysore. Mijn eigen, toen nog korte, practice, waarbij ik kennis maakte met de asanas uit de primary series. Stijf, onhandig, ongeduldig en snel afgeleid. Maar ik voelde dat het goed voor me was, dus ging ik doorIk zegde mijn abonnement bij de sportschool op en stortte me volledig op ashtanga. Volgde veel geleide lessen, maar ging mijn selfpractice meer en meer waarderen. Mysore brengt me bij mezelf. Bij mijn beoefening, mijn struggles, mijn overwinningen. Daar waar ik in de lessen me kan laten afleiden brengt mysore me focus en ‘werk’ ik het hardst.

Ergens in deze periode vond er een geruisloze shift plaats en kreeg ashtanga een andere rol in mijn leven. Langzaamaan werd het iets waarvan ik van binnen voelde dat het goed voor me was. Ik werd leniger en sterker. Maar ook in mijn hoofd veranderde er iets. Ik werd aandachtiger, bewuster en milder. Door iedere keer weer op mijn mat te gaan staan, leer ik mezelf steeds beter kennen. Laagje voor laagje ga ik dieper naar binnen. Kom ik op plekken in mijn lichaam, gebruik ik spieren, voel ik emoties die ik nog niet eerder zo voelde. Het mooie is dat ik die verdieping in mezelf meeneem de rest van de dag. Zo ben ik veel liever en aandachtiger voor mezelf geworden geworden en ik merk ook dat mijn houding naar anderen verandert. In mijn practice voel ik mijn fysieke grenzen en opeens lukt me het in andere situaties ook mijn grenzen aan te geven.

En het allermooiste is dat ik voel dat ik nog maar aan het begin sta en er nog zoveel voor mij te ontdekken valt. Door de verbinding tussen mijn practice en mijn leven. Doordat het vuur in mij is gaan branden. Het vuur voor mezelf. Ik las van de week deze quote: "Yoga is not being good at something, it’s about being good to yourself” en dat is precies waar het voor mij over gaat."

Ank

Perspectief van een Yogi: Deze maand deelt Marjolein haar verhaal. Hopelijk inspireerd ze jullie net zoals ze ons dat iedere keer weer doet.

"One does not become enlightened by imagining figures of light, but by making the darkness conscious. The most terrifying thing is to accept oneself completely. Your visions will become clear only when you can look into your own heart."

- Carl Jung

Toen ik voor het eerst naar een Mysore les kwam, wist ik niet precies wat me te wachten stond. Inmiddels is deze traditionele manier om ashtanga te beoefenen een belangrijk onderdeel in mijn weg naar vrijheid door de ruimte voor interne focus die ik in andere lessen nog niet had gevonden. De practice vormt voor mij een terugkerende spiegel, een moment om enkel met mijn adem op de mat te staan en in stilte te observeren wat er zich intern voordoet.

Soms is de waarheid van deze zelfreflectie een confrontatie met oncomfortabele of onderdrukte gevoelens. Het vergt moed en openheid om met eerlijkheid te kijken naar onzekerheid en angst, patronen die je het liefste niet zou zien of de donkere kant van je binnenwereld. De realiteit is op sommige dagen voor mij lang niet alleen gelukzalig en licht. Maar tegenstellingen kunnen ook aantrekkelijk zijn: zonder schaduw is er geen licht.

Door het maken van verbinding met mijn lichaam, komen onbewuste patronen aan het licht en is het mogelijk mijzelf beter te begrijpen, te transformeren en steeds vrijer te worden. Het mooiste is om dit proces samen met anderen te kunnen delen, wat maakt dat ik heel dankbaar ben voor die eerste sprong in het diepe.

Perspectief van een Yogi. Deze maand is Jojanneke aan het woord. Iets toevoegen is niet nodig, het stuk is daar te mooi voor. Veel leesplezier en bedankt Jojanneke namens ons allen.

“Waarom doe ik mezelf dit aan? Ik had nog in bed kunnen liggen? Ik moet al zoveel”, is eerste wat ik dacht toen ik mijn voeten om 6.30 op de yogamat zette tijdens de laatste Mysore. Er is geen docent waar je je op kunt focussen, niemand die de ademhaling telt en om je heen zijn de anderen druk bezig met hun eigen practice. Er blijft niets anders over dan je te focussen op jezelf en de laatste tijd is daar veel weerstand voelbaar. Het is geen weerstand tegen Mysore maar weerstand om naar mijn binnenwereld af te dalen. Mijn dagelijks leven wordt gevuld door mijn 2 jonge kinderen en mijn werk in mijn psychologenpraktijk. Daarnaast hebben we dit jaar mijn moeder onder dwang op moeten laten nemen in een verpleeghuis. Een slopend Alzheimerproces dat al jaren speelt en ook nu na de opname nog veel ons vraagt. Kortom mijn leven bestaat veelal uit zorg voor anderen en dat roept momenteel ingewikkeldheid op.

Het is de kracht van Mysore dat ik er niet voor weg kan lopen. Mijn binnenwereld wil gehoord worden en niet verwaarloosd. De voorspelbaarheid van de yogareeks creëert een veilig kader waarbinnen ik dit kan doen. Op de een of andere manier klopt het altijd. De ene keer word je uitgedaagd net een stapje dieper de houding in te gaan, de andere keer juist niet. Dan is daar Ellen daar die met haar zachte aanraking zegt dat ik niet te moeilijk moet doen in een houding of Sander die zegt dat ik mijn hand wel op de grond kan zetten. En zo is het ook in het leven, soms kun je meer dan je denkt en soms mag je een stapje terugdoen. “Ik draag je gewicht wel in de achteroverbuiging dan kun je naar je hart ademen” was de laatste opmerking.

Hoe confronterend, het is precies waar ik sta in mijn leven en de stap die ik mag gaan zetten; Niet langer vasthouden aan het idee dat ik alles alleen moet kunnen maar zien en ervaren dat ik zwaarte mag delen en ondersteuning van anderen mag ontvangen en dat ik dan nog steeds oké ben als mens. Precies daarom zet ik dan toch maar weer mijn wekker om 6.00 zodat mijn voeten rond 8.00 met lichtere tred de yogamat kunnen verlaten en de wijde wereld in kunnen stappen met mijn hart weer een beetje meer geopend.

Perspectief van een yogi! En deze week Ingrid, yogi en ook eigenares van het merk Flxblyoga aan het woord. Je weet wel die toffe matjes die je veel mensen ziet gebruiken bij ons. Veel leesplezier!

Ik deed al jaren aan yoga, maar dit was voor mijn gevoel ‘next level’, het voelde alsof ik in de verkeerde les was beland tijdens mijn (yoga) reis in Bali. Het was namelijk MySore en ik had er nog nooit van gehoord. Terug in Nederland sprak ik Sander en Ellen tijdens een fotoshoot vertelde ze mij meer over deze Ashtanga ‘self practice’ en de passie om MySore groter te maken in Tilburg. Ik werd enthousiast en volgde een middag de MySore Workshop waarin ze mij overtuigden dat deze lessen ook voor beginnende yogi’s was.

Ik begon met een proefmaand en de eerste lessen MySore waren niet makkelijk. Doordat het geen les in groepsverband is, wordt er goed naar je houdingen gekeken en gecorrigeerd waar nodig. Je moet het dus zelf doen. In het begin was dat best heftig en mijn ego werd op de proef gesteld. Het onthouden van de Serie alleen al ? Dit was voor mij juist een mooi moment om naar binnen te gaan, hoe kritisch en streng ik voor mezelf kon zijn. Ik ben ontzettend blij dat ik deze stijl van Yoga heb gevonden. Het is niet altijd makkelijk, maar de groei is enorm. Doordat ik fysiek (met stapjes) sterker word en mentaal rustiger, kan ik steeds meer ruimte vinden in mijn lijf. Alleen al om voor mezelf een paar keer per week op vaste tijden (06:00 tot 09:00) op de mat te staan, is een heerlijk begin van de dag.

De persoonlijke begeleiding die Sander en Ellen geven is veel waard. Een voorbeeld.. jarenlang heb ik last gehad van gespannen schouders en onverklaarbare steken in mijn bovenrug. Of het nu kwam van werk, stress of verkeerde houding. Ze maken me bewust van de juiste uitlijning ,opgetrokken schouders in poses en train bepaalde rugspieren om de Chaturanga beter uit te voeren. Hierdoor leer ik mijn lichaam opnieuw aan om de kracht vanuit rug/het centrum te halen en met resultaat, want de klachten zijn zo goed als over!